Nastolatkom zależy na odkrywaniu swojej niezależności, a czynią to, próbując nowych rzeczy i przekraczając granice. Nie chodzi o to, że próbują być wyzywające czy nieposłuszne, ale o to, że próbują znaleźć swoje miejsce w świecie. Chcą wiedzieć, do czego są zdolne i kim są jako jednostki. Niestety, może to prowadzić do dość frustrujących sytuacji dla rodziców. Można odnieść wrażenie, że nastolatek nieustannie odsuwa się od nas lub próbuje nas zawstydzić swoim zachowaniem.
Komunikacja jest kluczem do wszystkich udanych związków, a zasada ta jest szczególnie prawdziwa, gdy chodzi o wychowywanie nastoletnich dzieci. Nastolatki kochają swoją niezależność i potrzebują prywatności, ale to nie znaczy, że nie chcą i nie potrzebują swoich rodziców. W rzeczywistości potrzebują ich bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Nastolatki częściej odsuwają się od rodziców niż do nich lgną. Jest to normalne i stanowi część procesu dorastania. Kluczem jest utrzymywanie otwartych linii komunikacyjnych.
Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę, że nastolatek prawdopodobnie przechodzi okres znaczących zmian, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Próbuje znaleźć swoje miejsce w świecie i może mieć poczucie, że do niego nie pasuje. Większość nastolatków przechodzi przez okres buntu, co jest normalne i stanowi część ich rozwoju.
W tym okresie nastolatkowi może się wydawać, że zwrócił się przeciwko Tobie i wszystkiemu, co reprezentujesz, ale pamiętaj, że to nic osobistego. Testują swoje granice i próbują znaleźć swoje miejsce w świecie. Mogą podejmować zachowania, które wydają się nieodpowiedzialne lub niebezpieczne, ale niekoniecznie jest to bunt. Jest to normalne zachowanie nastolatków i znak, że próbują znaleźć swoje miejsce w świecie.
Ważne jest, aby dać nastolatkowi do zrozumienia, że może do Ciebie przyjść z każdym problemem lub zmartwieniem. Być może nie będziesz w stanie rozwiązać ich problemów ani sprawić, by zniknęły, ale zawsze możesz służyć pomocą i wsparciem.
Ważne jest także zachęcanie nastolatków do działania w tym okresie. Łatwo jest zapomnieć, że dziecko wciąż rośnie i rozwija się, i że może z czymś się zmagać.
Daj im znać, że jesteś przy nich i że jesteś gotów wysłuchać, gdy tylko tego potrzebują. Nawet jeśli nie przyjdą do Ciebie, możesz spróbować dać im znać, że jesteś przy nich.
Możemy reagować ze zrozumieniem i empatią, tak jak w przypadku małego dziecka. Możemy zatrzymać się przed podjęciem działania i zastanowić się, co jest przyczyną takiego zachowania. Być może nastolatek czuje się odizolowany i nieakceptowany przez rówieśników, a może ma dużo pracy domowej i jest zestresowany. Możemy spróbować wymyślić konstruktywny sposób pomocy nastolatkom w radzeniu sobie z tymi uczuciami i znalezieniu rozwiązań ich problemów.